Όταν ο χρόνος σταματά

*
 
εχθρός ο κόσμος,
έγινε στάχτη διάφανη.
 
Εχθρός και εγώ
 
φεύγω πια χωρίς ματιά.
Κομμένα
Μάτια
Στάζουν
 
Λυγμός μονάχος γερνά
στα κόκαλα γλιστρά το μεδούλι
Άλλος κόσμος, κυβερνά
 
εδώ δεν είμαι εγώ.
Ήμουν σκιά
Είμαι μακριά
Πουθενά
 
κατοικώ σε ξένα μέρη,
σε άλλους τόπους
καθώς ο ήλιος ανατέλλει,
καταδικάζω την ημέρα
Ο Χρόνος είναι εχθρός
για πάντα, θέλω να κοιμηθώ
 
Αυτός ο ύπνος είναι κεχριμπάρι
 
ανέγγιχτο, ανείπωτο, κενό
ονειρεύομαι, δεν ξυπνώ.
 
Πεθαίνω πάνω στη γη
καθώς ανασαίνω, μετανιώνω.