Ένα ξεκίνημα χλωμό,
και η γλώσσα του ανείπωτου
γλιστρά
χωρίς οσμή και παρελθόν
κάτι ανίερο
πονά βαθιά
Η φυγή που τώρα με γυμνώνει
Που το φώς;
Που με αγγίζει;
Το κέντρο του όλου ζει μόνο
Καθαρή βρομιά η ξενιτιά
Πνίξε με, σύρε με
στο κόκκινο εκεί
στο άδειο ανθίζει
η μοναξιά, ασχήμια, μίγμα
της ροής προμηνύει άθικτη
παρθένα οπτασία
Και μόνο του με σβήνει
στην φωτιά μάτια λαίμαργα
σκίζουν την σιωπή
και το Κενό
γεμίζει
σαν κάτι από χαρά
Ιδέα καθαρή κρυμμένη σε μια πλάνη
*
Αθάνατη η λησμονιά με γέλασε
και λέξεις κράζουν στο θολό τους είναι
Εγώ που μέσα στην βροχή γιατρεύτηκα
βρίσκω το είδωλό μου λασπωμένο
Like this:
Like Loading...
Related
Vall.Grey poetry 
“And it alone erases me
in the fire greedy eyes
they break the silence” – this was haunting and lined up beautifully with the header image. It reminds me of the way our society sees personal human tragedy – as yet another spectator sport.
LikeLiked by 2 people
Omg… I’m amazed how you translated it in English. I’m so grateful you like it. Yes, sometimes it’s the society, sometimes it’s the parents, sometimes it’s yourself within… Unfortunately society sees tragedy as sport, or at least the media does… Where are you from, if I may ask?
LikeLiked by 1 person
I had help from a digital translator. I haven’t studied Greek! I think that language should not be a barrier to creative alliances. I’m enjoying your blog from a very far away place.
LikeLiked by 1 person
Thank you so much for the support!!! You’re awesome ❤ ❤ ❤
LikeLiked by 1 person
Translated into English. Beautifully penned and filled with such imagery. Happy Writing.
LikeLiked by 1 person
Thank you so much!!! ❤ ❤ ❤
LikeLiked by 1 person
Cheers. Best Regards.
LikeLiked by 1 person
I wish I knew Greek.
LikeLiked by 1 person
Oh… I’m so grateful and touched… I’m considering to translate some of my Greek poems into English. This might be the first one! Thank you so much for your comment ❤
LikeLiked by 1 person