Δίνη μου

Όλεθρος της φλέβας το μεδούλι, στάζει
γοργά αδειάζει το σώμα θησαυρούς καλά κρυμμένους
που κάποτε γεννούσαν συμφορές,
και συμφορές ξανά θα αγκαλιάσω
 
σαν χθες το σήμερα ξανά
σαν χθες γοργά ξανά
σαν χθες ο κόσμος ολόγυρα νεκρός
χαμογελά στους ξένους