Απών

Χολέρα η ματιά σου στάζει
εκεί που κοντοστέκεσαι
παρακαλάς
το αύριο να έρθει σαν το χθες
 
Ανέλπιδο σε ξεγελά στην χάση
 
Λαχταράς, το είναι σου να υψωθεί
εκεί πάνω μόνο
εσύ υπάρχεις με ένα κλάμα
παιδικό, να σε τρυπά
 
Όσο άντεξες στον πάτο θα πλαγιάσεις
 
Είμαστε αφέντες
Είμαι το μαστίγιο
Υπομένουμε
Και προσμένουμε
Γιατί το Aγκάθι σκοτώνει.
 
Από όλους εγώ είμαι ο πιο κακός
Το καλοκαίρι καθώς τελειώνει
Εγώ σε πνίγω,
σε σέρνω και σε πίνω
και στην άκρη σε κρεμώ για να σε στάξω
 
Μα πεθαίνω κι ένα βήμα την φορά
καθώς εσύ κοιτάς μες το κενό
 
Και ο πόλεμος γίνεται αίμα μου
Σάρκα μου, Γκρίζα
σε χαιρετώ ξανά
 
*
 
Ακόμα έρωτα είσαι φονιάς
Παντοτινό Αγκάθι μες τον βυθό μου
 
Υπομένουμε
Προσμένουμε το τέλος να έρθει
 
Λιγοστός όμως ο αέρας·
με σκοτώνεις